Agencja najemników
- You are not logged in.
- Polecamy: Motoryzacja
#1 2009-09-07 15:53:19
- QuaQ
Administrator
- Registered: 2009-04-23
- Posts: 169
8 przykazań lotniczych...
Podstawy taktyki walki powietrznej narodziły się nad okopami frontu zachodniego w czasie pierwszej wojny światowej. Niebo tego czasu było miejscem wielu krwawych zmagań, czego przykładem jest "Krwawy kwiecień" 1917 roku, kiedy to brytyjski Królewski Korpus Lotniczy (RFC) stracił 60% swoich pilotów. Większość z tych młodych ludzi nie była w stanie przeżyć na tyle długo aby móc nazwać ich weteranami, zaś ci którym się to udawało nie byli w stanie przekazać swych doświadczeń nowicjuszom stale napływającym do eskadr.
Wyjątkiem stał się Hauptmann Oswald Boelcke, niemiecki as, który posiadł rzadko spotykaną w owym czasie umiejętność połączenia ze sobą wysokich umiejętności taktycznych z doskonałą techniką pilotażu.
W czasie walki Boelcke uważnie obserwował wszystko co działo się w powietrzu i potrafił wyciągnąć wnioski ze swoich spostrzeżeń. Dzięki rosnącemu doświadczeniu zaczął on z czasem uczyć swych podkomendnych jak uniknąć losu większości nowicjuszy, którzy kończyli swą karierę bardzo szybko w płonących maszynach, poszarpani przez pociski nieprzyjaciela. Kulminacją pracy Boelckego stało się wypracowanie "Ośmiu Przykazań" walki powietrznej, które do dziś każdy pilot myśliwca zna jak szanujący się dewot Dziesięć Przykazań z góry Synaj.
1. Podstawą zwycięstwa jest uzyskanie przewagi nad nieprzyjacielem przed rozpoczęciem walki. Jeśli to możliwe należy utrzymywać słońce za swoimi plecami.
Należy wystrzegać się bezmyślnego, brawurowego wchodzenia do walki bez wcześniejszej analizy sytuacji i wypracowania sobie jak największej przewagi już na początku walki. Nierozsądny sposób rozpoczynania zmagań może przynieść ci szereg spektakularnych zwycięstw, jednakże twoja śmierć jest jedynie kwestią czasu.
Należy zatem przed rozpoczęciem ataku zająć pozycję, która zabezpieczy ci maksimum przewagi nad przeciwnikiem. Chodzi tu przede wszystkim o atak od strony słońca będącego dla atakowanego z tego kierunku sferą, gdzie dzięki oślepiającemu blaskowi, nie jest w stanie spostrzec napastnika na tyle szybko by móc skutecznie zareagować.
Drugą istotną kwestią jest przewaga wysokości, dzięki niej atakujący dysponuje inicjatywą i to on decyduje o momencie rozpoczęcia walki. Atakowany zmuszony jest w tym przypadku do obrony, może on jedynie reagować na działania atakującego, nie będąc w stanie podjąć ataku.
Trzecia sprawa to zaskoczenie, jeżeli uda ci się zaskoczyć przeciwnika to ma on minimalne szanse na wyjście z opresji, zaś ty masz maksimum szans na sukces. Konkludując należy podchodzić do wroga z góry od strony słońca, dzięki czemu uzyska się efekt zaskoczenia. Oczywiście nie zawsze jest to możliwe, a w przypadku niektórych typów maszyn dobrym pomysłem jest podchodzenie od dołu w martwej strefie widoczności przeciwnika należy tu jednak uwzględnić szereg innych czynników (ilość maszyn wroga, ich typ), gdyż wznoszenie w ataku spowoduje utratę prędkości i inicjatywy, z wszystkimi tego konsekwencjami.
Decydująca dla sukcesu może być cierpliwość atakującego, potrafiącego odczekać na dogodny moment do wykonania skutecznego ataku w chwili gdy atakowany nie będzie mógł przeciwdziałać.
Sytuacje kiedy posiadasz wszystkie trzy przewagi (wysokość, słońce, zaskoczenie), a miałbyś zaatakować liczniejszego przeciwnika wymagają dodatkowej rozwagi i prawdopodobnie rozsądniej będzie uniknąć walki z przeważającymi siłami wroga.
2. Rozpoczęty atak zawsze wykonuj do końca.
Kluczem do sukcesu jest zawsze agresywność. Błędem jest rozpoczęcie ataku i szybkie wycofanie się przed jego zakończeniem. Nowicjusze często w pierwszej walce wykonując atak, podejmują decyzję o odwrocie wystawiając swój ogon na skuteczny atak przeciwnika. Należy zatem wykonać pełne podejście ostrzeliwując przeciwnika aż do zakończenia możliwości strzelania. Agresywna postawa atakującego często jest w stanie na tyle wystraszyć przeciwnika, że popełni on błąd decydujący o wyniku walki. Wielu nowicjuszy krótko mówiąc sparaliżuje strach przed agresywnym przeciwnikiem na ogonie.
3. Otwarcie ognia winno następować na minimalnym dystansie i tylko w sytuacji pewnego strzału.
Należy w pełni wykorzystywać potencjał ogniowy uzbrojenia, oszczędzając równocześnie amunicję. Skuteczność uzbrojenia rośnie wraz ze zmniejszaniem się dystansu do celu. Ponadto strzelanie z dużych dystansów obniża celność ognia przyczyniając się do marnotrawienia cennej amunicji. Otwarcie ognia z dużego dystansu zaalarmuje również przeciwnika o twojej obecności i pozwoli mu na szybkie podjęcie skutecznej obrony.
Strzelać należy zatem z niewielkiego dystansu, dobrze odmierzonymi, krótkimi seriami celując w najbardziej wrażliwe miejsca maszyny przeciwnika.
4. Zawsze utrzymuj kontakt wzrokowy z przeciwnikiem i nie pozwól by sytuacja zapanowała nad tobą.
Utrzymywanie przeciwnika w polu widzenia pozwala na reagowanie na jego ruchy, jeżeli stracisz go z pola widzenia nie będziesz wiedział co robi i nie będziesz mógł zareagować we właściwy sposób.
Często może się zdarzyć, że pilot walczący w sytuacji niekorzystnej dla siebie straci panowanie nad maszyną, wejdzie w korkociąg i zakończy karierę w stercie złomu, który niegdyś był jego dumnym myśliwcem. Należ panować nad nerwami i wierzyć, że jest się lepszym od przeciwnika i jest się w stanie go pokonać. Taka postawa pozwala na zachowanie zimnej krwi, a w konsekwencji uniknięcie podstawowych błędów.
5. W każdej formie ataku podstawą sukcesu jest uderzenie na przeciwnika od tyłu.
Strzelanie w walce powietrznej jest trudną sztuką. Podejście z większych kątów do uderzenia może opłacić się tylko pilotom, którzy w sposób mistrzowski opanowali umiejętność strzelania z dużą poprawką.
Strzelanie z poprawką odbywa się wtedy gdy atakowany leci w innym kierunku aniżeli atakujący. By uzyskać trafienie atakujący musi odłożyć odpowiednią poprawkę na ruch samolotu wroga. Przykładowo jeżeli lecisz na północ, a przeciwnik na zachód to musisz oddać strzał pod katem 90o, czyli strzał najtrudniejszy z możliwych.
Jeżeli strzelasz z poprawką, musisz odłożyć ją przed nosem samolotu wroga. Oddając krótką serię sprawdˇ gdzie ulokowały się twoje pociski, po czym wprowadź odpowiednią korektę. Jeżeli będziesz miał wystarczająco dużo czasu i dobrze skalkulujesz ruch wroga powinieneś trafić. Takie strzelanie wymaga precyzji, refleksu i bardzo dużo praktyki.
Drugą możliwością jest atak czołowy, w którym nie występuję konieczność odłożenia poprawki. Ma on jednak zasadnicze wady. Po pierwsze ruch zbliżeniowy z przeciwnikiem jest bardzo szybki co pozostawia niewiele czasu na celowanie i strzelanie, po drugie przeciwnik również może w ciebie strzelać i wreszcie po trzecie istnieję niebezpieczeństwo kolizji.
Najrozsądniej jest więc ustawić się do strzału za ogonem przeciwnika tak by móc strzelać bez poprawki, lub z poprawką minimalną. Ponadto w takim ustawieniu pilot samolotu przeciwnika straci cię z pola widzenia. Jeżeli walczysz z samolotem jednomiejscowym, wróg nie będzie miał możliwości otwarcia ognia do ciebie, a czas na celowanie i strzelanie będzie niepomiernie dłuższy niż w przypadku ataku czołowego.
6. Jeżeli jesteś atakowany nie próbuj wykonywać niepotrzebnych uników, skieruj się w stronę wroga.
Nie wolno wykonywać manewru polegającego na skręceniu od przeciwnika, gdyż pozwoli mu to wyjść na twój ogon i zestrzelić cię. Pamiętaj: ZAWSZE SKRĘCAJ DO ATAKUJĄCEGO!!!! Naturalnym instynktem jest uchylenie się od ataku skręcając w stronę przeciwną od kierunku z którego nadlatuje napastnik – to błąd. Taki ruch wystawia twoje plecy na ogień przeciwnika, natomiast gdy skręcisz w jego stronę to nie będzie on w stanie szybko wyjść na pozycję strzelecką.
W przypadku ataku z góry nie nurkuj prosto przed siebie (dajesz napastnikowi szansę na czysty strzał bez poprawki), lepiej jest wykonać skręt w lewo albo w prawo tak by stanąć z nim twarzą w twarz.
W sytuacji gdy twój samolot jest lepszy w nurkowaniu niż maszyna wroga możesz próbować wymknąć się nurkowaniem, w innych przypadkach takie zachowanie jest niewskazane ze względu na czystą pozycję strzelecką uzyskaną przez wroga.
7. Będąc nad terenem przeciwnika zawsze należy znać kierunek odwrotu.
W każdej chwili należy orientować się w którym kierunku należy podążyć by znaleźć się nad własnym terytorium, należy również wiedzieć gdzie można znaleźć przyjaciół, którzy będą w stanie udzielić ci pomocy. Wsparcia możesz również oczekiwać od własnej artylerii przeciwlotniczej, która z pewnością jeżeli nie zestrzeli przeciwnika, to przynajmniej mocno utrudni mu pościg za tobą, celowanie i strzelanie.
8. Dla eskadry: atakować należy grupą 4 lub 6 samolotów. Po wejściu do walki należy wystrzegać się sytuacji, w której dwa lub więcej samolotów podąża za jedną maszyną przeciwnika.
Dla utrzymania początkowej przewagi w walce zespołowej kluczowe jest związanie walką każdej z maszyn wroga; jeżeli jest to oczywiście możliwe.
Przykładowo gdy 4 Bf109 atakują z zaskoczenia 4Jaki to mamy pełną przewagę, tylko w sytuacji gdy każdy z naszych pilotów zaatakuje swój wybrany cel. W ten sposób każdy z Jaków zostaje zmuszony do obrony. Natomiast jeżeli 3 109-ki zaatakują jednego Jaka, to dwa sowieckie myśliwce pozostają nie związane walką i mogą swobodnie zająć pozycję do ataku za naszymi plecami. (oczywiście w czasie pierwszej wojny nie było Bf109 i Jaków, wprowadziłem je do tekstu by przybliżyć go do potrzeb lotników
Offline
Board footer
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi